والیبال ایران در حساسترین مقطع تاریخ خود قرار دارد. اینکه ایران بتواند از دل رقابتهای لیگ ملتهای والیبال، سهمیه حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس را کسب کند، مسئله مهمی است، اما نکته مهمتر از آن دستیابی به اعتبار ازدسترفتهای است که طی سالهای طلایی والیبال ایران به دست آمد، ولی طی چند سال گذشته کمرنگ و کمرنگتر شد.
تیم ملی والیبال ایران طی چند سال گذشته تقریباً هر آنچه را در دوران اوج خود به دست آورده بود، از دست داد. ایران حتی قهرمانی آسیا را هم در خانه به ژاپن تقدیم کرد تا بهترین فرصت کسب سهمیه المپیک را از دست بدهد، با این حال تمام این پسرفتهای ملموس دیده نشد تا نزول ایران در جدول سطح یک لیگ ملتهای والیبال ادامه پیدا کند.
ایران خوششانس بود که با چند نتیجهگیری نیمبند در سایه نتیجه نگرفتن برخی رقبای دیگر در سطح اول لیگ ملتهای والیبال باقی ماند که اگر این خوشاقبالیها نبود، امروز نه تنها همین فرصت بسیار کم برای حضور در المپیک را نداشتیم که باید در سطح پایینتر لیگ ملتها بازی میکردیم، بنابراین کار تیم ملی والیبال با سرمربی جدیدش بسیار سخت و طاقتفرساست.
تقریباً در ایران کسی را نمیتوان پیدا کرد که امید چندانی به کسب سهمیه المپیک در مسابقات امسال لیگ ملتها داشته باشد، چراکه همه میدانند رقابت با تیمهایی که از مدتها قبل آماده این مسابقات شدهاند، برای تیمی که حتی تا همین ماه قبل سرمربی هم نداشت، چقدر سخت است، به این مسئله نکته مهم دیگری را هم اضافه کنید و آن بازیدرآوردن برخی چهرههای نامدار برای تیم ملی و مصدومیتهای شائبهبرانگیز برخی دیگر از چهرههاست تا متوجه شوید کار چقدر سخت است.
دقیقاً به همین خاطر است که تیم ملی ابتدا باید به دنبال اعاده حیثیت خود در لیگ ملتها باشد و بعد در اندیشه کار سخت و تقریباً غیرممکن کسب سهمیه المپیک پاریس. اینکه ایران بتواند همچنان تیم خود را در سطح اول لیگ ملتها حفظ کند، یک پیروزی بزرگ برای والیبال ایران محسوب میشود. اینکه بتوانیم سهمیه المپیک کسب کنیم، کاری بسیار بزرگ است که هدف اول را هم خودبهخود محقق خواهد کرد و صدالبته موجب افتخار خواهد بود، اما باید واقعبین هم بود.
نباید انتظارات را از تیم ملی بالا برد. نباید کاری کرد که با اولین باخت همه چیز به هم بریزد که اگر چنین شود، آن وقت باید شاهد سقوط آزاد والیبال ایران در لیگ ملتها باشیم. فراموش نکنیم ماندن در سطح یک لیگ ملتها امروز بسیار راحتتر از تلاش برای حضور مجدد در این سطح است، پس بهتر است کادر فنی تیم ملی و مسئولان فدراسیون با اولویتبندی اهداف ایران در رقابتهای لیگ ملتهای امسال کاری کنند بازیکنان باانگیزه مضاعف برای اعتلای دوباره والیبال ایران در سطح اول جهان تلاش کنند که اگر در سایه این تلاش سهمیه المپیک هم کسب شد، آن وقت است که با یک تیر دو هدف بزرگ را زدهایم.
والیبال ایران با استعدادهای ناب و جوان خود میتواند این مهم را به انجام برساند، البته به شرط آنکه برنامهریزی درست برای مسابقات داشته باشیم و در پیداکردن اهداف اصلی خود مسیر را اشتباه نرویم.